مقدار صحیح مصرف دارو:

• بسته به نوع پاسخ شما به درمان، پزشك ممكن است دوز بالاتر يا پايين ترى را تجويز كند.
• از مصرف مقادير بيشتر از دستور پزشك خوددارى كنيد.
• مقدار مصرف دارو را پزشک تعیین می­کند، ولی مقدار مصرف معمول این دارو به شرح زیر است:

مصرف در بزرگسالان:  
درمان کمکی سقط جنین (سقط جنین ناقص، اجتناب ناپذیر یا انتخابی):
10 واحد به صورت انفوزیون وریدی بعد از مکش یا کورتاژ سریع (برای کمک به منقبض شدن رحم)
القا یا تحریک زایمان :
(توجه: تزریق وریدی ( IV ) نیاز به استفاده از پمپ انفوزیون دارد.)
دوز اولیه: 5/0 تا 1 میلی واحد در دقیقه
تنظیم دوز: به تدریج دوز را به میزان 1 تا 2 میلی واحد در دقیقه، هر 30 الی60 دقیقه افزایش دهید تا الگوی انقباضی مورد نظر ایجاد شود؛ ممکن است بعد از رسیدن به انقباضات مکرر مورد نظر و یا گشاد شدن دهانه رحم به اندازه 5 الی 6 سانتی­متر دوز دارو با همان روند افزایشی دوز، کاهش یابد.
دوز نگه­دارنده : سرعت انفوزیون تا 6 میلی واحد در دقیقه؛ دوز بیشتر از 9 تا 10 میلی واحد در دقیقه به ندرت نیاز می شود.
 همچنین رژیم با دوز بالاتر (به طور مثال : شروع دوز 2 تا 6 میلی واحد در دقیقه) با افزایش دوز افزایشی بزرگ­تر (مثال: 1 تا 6 میلی واحد در دقیقه ) نیز پیشنهاد شده است.
قطع درمان:
در صورت بیش فعالی رحم و یا دیسترس جنین، انفوزیون اکسی توسین را سریعا قطع کنید. اگر انقباضات رحمی خیلی شدید و قوی شدند، انفوزیون دارو باید سریعا قطع شود.
خونریزی رحم بعد از زایمان :
تزریق وریدی (IV): دوز بهینه به طور کامل مشخص نشده است، اما به طور معمول 5 تا 10 واحد به شکل آهسته تزریق شود و دوز نگه­دارنده 10 واحد در ساعت می­باشد.
تزریق عضلانی(IM)  : 10 واحد به صورت عضلانی بعد از خروج جفت.
دوزهای وریدی به شکل بولوس سریع توصیه نمی شود.
مصرف در کودکان : این دارو در کودکان مورد مصرف ندارد.
مصرف در سالمندان : این دارو در سالمندان مورد مصرف ندارد.
نحوه صحیح مصرف دارو:
بسته به نوع پاسخ شما به درمان، پزشك ممكن است دوز بالاتر يا پايين­ترى را تجويز كند.
از مصرف مقادير بيشتر از دستور پزشك خوددارى كنيد.
تزریق دارو توسط کادر درمانی مجرب و در مراکز درمانی مجهز انجام می­گیرد.
تزریق این دارو به صورت عضلانی و انفوزیون آهسته وریدی ممکن می­باشد.
در نارسایی کبدی: هیچ تنظیم دوزی در خصوص نارسایی کبدی ارائه نشده است.
در نارسایی کلیوی: هیچ تنظیم دوزی در خصوص نارسایی کبدی ارائه نشده است.
نحوه تزریق :
از اقدامات مناسب برای نگه­داری و دفع استفاده کنید.
تحریک یا القای زایمان: به صورت انفوزیون وریدی (روش قطره ای) با استفاده از پمپ انفوزیون تزریق شود؛ کنترل صحیح سرعت یا جریان انفوزیون ضروری می­باشد.
سقط جنین ناقص یا اجتناب ناپذیر: به صورت انفوزیون وریدی تزریق شود.
خونریزی رحم بعد از زایمان : به صورت انفوزیون وریدی یا عضلانی تزریق شود.
ترکیبات سازگار:
با اکثر حلال ها سازگاری دارد.
برای رسیدن به غلظت 1 میلیون واحد در میلی لیتر، 10 واحد اکسی توسین را به 1000 میلی لیتر نرمال سالین یا رینگر لاکتات اضافه کنید تا محلول حاوی 10 میلی واحد در میلی لیتر حاصل شود. محلول را بچرخانید تا به خوبی مخلوط شود.
منع مصرف دارو:

• حساسیت به اکسی توسین یا هر یک از اجزا فرمولاسیون
• اورژانس های زایمان وقتی که جراحی ارجح است
• دیسترس جنینی اگر زمان زایمان نزدیک نباشد
• عدم پاسخ انقباضی مناسب رحم حین درمان
• موقعیت های نا مناسب جنین در رحم
• پرولاپس (پایین افتادگی) بند ناف
• جفت سر راهی یا  Vasa Previa
• عدم تناسب سر جنین و لگن مادر
• رحم هایپرتونیک یا بیش فعال
• سرطان تهاجمی دهانه رحم
• تبخال دستگاه تناسلی فعال

 
هشدارها / احتیاطات :
آماده سازی و استفاده از این دارو باید توسط افرادی که به طور کامل و کافی آموزش دیده اند و توانایی تشخیص عوارض ناشی از دارو را دارند، انجام شود.
نظارت و کنترل تمامی بیماران در طول درمان توسط افراد آموزش دیده الزامی است.
از تزریق سریع داخل وریدی دارو خودداری نمایید.
در طول درمان، مایعات مصرفی و مایعات دفع شده ، فعالیت رحم و فشار خون مادر و همچنین ضربان قلب جنین به خصوص در بیماران با سابقه بیماری های قلبی عروقی به دقت پایش شود.
ممکن است دارو اثرات ضد ادراری ایجاد کند که منتج به مسمومیت با آب همراه با تشنج ، کما و مرگ شود ؛ این عارضه به خصوص زمانی اتفاق می­افتد که دوز بالایی از دارو (40 تا 50 میلی واحد بر دقیقه) تزریق و یا دارو بیش از 24 ساعت انفوزیون آهسته شود و همچنین زمانی که بیمار همزمان مایعات مصرف می­کند.
در صورت مصرف همزمان سایر داروهای اکسی توسیک، مصرف اکسی توسین با احتیاط صورت گیرد.
این دارو برای القای زایمان انتخابی کاربرد ندارد.
 
مصرف در بارداری و شیردهی:
این دارو در دوران بارداری توصیه نمی­شود و صرفا در شرایط خاص با نظر پزشک متخصص بایستی مصرف گردد.
امکان ترشح در شیر وجود دارد؛ لذا صرفا با نظر پزشک متخصص و با احتیاط مصرف شود.
عوارض جانبی دارو:
 هر دارو به موازات اثرات درمانی ممکن است منجر به بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود، اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی­شود اما در صورت بروز هر مشکلی به پزشک خود مراجعه نمایید.
آریتمی قلبی- بحران فشار خون بالا - افت فشار خون - انقباضات نا مناسب بطن - حالت تهوع - استفراغ -  هماتوم لگن - خونریزی بعد از زایمان- پارگی رحم- اسپاسم - انقباض یا افزایش فشار خون رحم که ممکن است ناشی از دوز بیش از حد یا حساسیت به دارو باشد.
عوارض دیگر: واکنش آنافیلاکسی- خونریزی تحت عنکبوتیه -  مسمومیت با آب - امتیاز آپگار پایین نوزاد – هایپوکسی نوزاد.
 
در صورت مصرف اتفاقی بیش از مقدار توصیه شده، سریعاً با پزشک یا دکتر داروساز خود مشورت نمایید و در صورت لزوم به مرکز درمانی مراجعه کنید.
تداخلات دارویی :
اگر داروهای زیر را مصرف می­کنید قبل از مصرف این دارو، حتما با پزشک یا  دکتر داروساز مشورت نمایید:
داروهایی مانند افدرین، هالوپریدول، آنالوگ های پروستاگلاندین.
عملکرد فارماکودینامیک دارو (مکانیسم اثر):
اکسی توسین انقباضات رحمی را با فعال کردن گیرنده های همراه پروتئین G که باعث تحریک افزایش سطح کلسیم داخل سلول در میوفیبریل های رحمی می شود، تحریک می­کند. اکسی توسین همچنین تولید پروستاگلاندین را افزایش داده و انقباضات رحمی را تحریک می­کند.
عملکرد فارماکوکینتیک دارو :
شروع اثر: انقباضات رحمی :
                                  تزریق عضلانی (IM) : 3 الی 5 دقیقه
                                  تزریق وریدی (IV) : تقریبا 1 دقیقه
طول اثر :
                                  تزریق عضلانی (IM) : 2 الی 3 ساعت
                                  تزریق وریدی (IV) : 1 ساعت
نیمه عمر: 1 الی 6 دقیقه؛ در زمان شیردهی و اواخر بارداری کاهش می­یابد.
دفع: کلیوی
 
شرایط نگه­داری دارو :
دارو را دور از دسترس کودکان نگه­داری کنید.
از مصرف دارو های تاریخ گذشته خودداری کنید.
دارو را در یخچال در دمای 2 تا 8 درجه سانتی­گراد، درون جعبه نگه­داری و از یخ زدگی محافظت نمایید.
فرآورده بی­رنگ و شفاف است؛ در صورت تغییر رنگ و یا تشکیل رسوب از مصرف آن خودداری نمایید.