مقدار صحیح مصرف دارو:

• بسته به نوع پاسخ شما به درمان، پزشك ممكن است دوز بالاتر يا پايين­ترى را تجويز كند.
• از مصرف مقادير بيشتر از دستور پزشك خوددارى كنيد.
• مقدار مصرف دارو را پزشک تعیین می کند، ولی مقدار مصرف معمول این دارو به شرح زیر است:
• مصرف در بزرگسالان:
• دوز معمول 5 تا 10 سی سی سه بار در روز
• بر اساس میزان تئوفیلین: 150 الی 300  میلی‌گرم در روز (در چند دوز منقسم، به شکل هر ۶ تا ۸ ساعت.) در صورت تحمل، دوز دارو بعد از سه روز به ۴۰۰ میلی‌گرم در روز در دوزهای منقسم هر ۶ تا ۸ ساعت افزایش یابد و در صورت نیاز و تحمل بیمار دوز دارو می‌تواند به ۶۰۰ میلی‌گرم در روز در دوزهای منقسم هر ۶ تا ۸ ساعت افزایش یابد.

        حداکثر میزان گایافنزین دریافتی بیش از 2400 میلی گرم در روز نباشد.
 

• مصرف در کودکان:  اطلاعات مصرف این دارو در کودکان محدود است، لذا صرفا تحت نظر پزشک متخصص مصرف شود.
• میزان دارو براساس میزان تئوفیلین دوز شود:

نوزادان زیر ۲۴ روز: 1 mg/kg، هر ۱۲ ساعت.
نوزادان بالای ۲۴ روز: 1.5  mg/kg، هر ۱۲ ساعت.
کودکان ۱ تا ۱۵ سال (زیر ۴۵ کیلوگرم وزن): 12-14 mg/kg در روز در دوزهای منقسم هر ۴ تا ۶ ساعت. (حداکثر ۳۰۰ میلی‌گرم در روز)
کودکان ۱ تا ۱۵ سال (بالای ۴۵ کیلوگرم وزن): ۳۰۰ میلی‌گرم در روز در دوزهای منقسم هر ۶ تا ۸ ساعت.

• مصرف در سالمندان: توصیه می‌شود دوز دارو در سالمندان ۲۵ درصد نسبت به دوز مصرفی در بزرگسالان کاهش یابد و حداکثر مقدار مجاز استفاده از دارو ۴۰۰ میلی‌گرم در روز( 40 سی سی) در نظر گرفته شود.
• مصرف دارو در نارسایی کلیوی: نیاز به تنظیم دوز ندارد.
• مصرف دارو در نارسایی کبدی: نیاز به تنظیم دوز ندارد، به علت افزایش احتمال تجمع دارو و ایجاد سمیت، مصرف دارو در این گروه از بیماران با احتیاط صورت گیرد و حداکثر مقدار مجاز استفاده از تئوفیلین ۴۰۰ میلی‌گرم در روز در نظر گرفته شود.

 
 
نحوه صحیح مصرف دارو:

• دارو می‌تواند همراه و یا بعد از غذا و به همراه مقدار کافی مایعات مصرف شود.
• در صورت ایجاد بی خوابی، دوز آخر با فاصله از خواب مصرف شود.

- درصورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو به محض یادآوری­، دارو را مصرف نمایید ، اما اگر به نوبت مصرف بعدی نزدیک
شده­اید از دو برابر کردن دوز دارو خودداری نمایید­.
 
منع مصرف دارو:

• حساسیت به تئوفیلین،گایافنزین و یا هر یک از اجزای فرمولاسیون.
• سابقه بیماری عروق کرونر.
• زخم فعال گوارشی.
• مصرف همزمان تئوفیلین و افدرین در کودکان.

هشدارها/احتیاطات:

• در شرایطی از جمله: ادم حاد ریوی، نارسایی قلبی، تب ،بیماری‌های کبدی، کم‌ کاری تیروئید، سپسیس، شوک، نوزادان نارس، نوزادان زیر ۳ ماه با کاهش عملکرد کلیوی، کودکان زیر ۱ سال، افراد بالای ۶۰ سال و افراد در حال ترک سیگار، کلیرانس تئوفیلین ممکن است کاهش یابد و خطر سمیت دارو وجود دارد، لذا استفاده از دارو در این گروه از بیماران با احتیاط صورت گیرد و در صورت مشاهده هرگونه علائم مبنی بر سمیت تئوفیلین از جمله: تهوع و استفراغ مکرر و مداوم مصرف دارو را قطع کرده و به پزشک خود اطلاع دهید.
• با توجه به امکان تشدید آریتمی قلبی توسط تئوفیلین، مصرف دارو در بیماران قلبی عروقی خصوصا بیماران با سابقه آریتمی قلبی (به استثنای برادی آریتمی)، با احتیاط صورت گیرد.
• با توجه به افزایش کلیرانس تئوفیلین در بیماران سیستیک فیبروزیس، توصیه می‌شود مصرف دارو در این گروه با احتیاط صورت گیرد.
• مصرف تئوفیلین در بیماران با مشکلات کبدی، از جمله سیروز کبدی و هپاتیت حاد باید با احتیاط صورت گیرد. با توجه به کاهش بالای ۵۰ درصد کلیرانس دارو در این افراد، ریسک سمیت شدید و خطرناک با دارو در این بیماران افزایش می‌یابد، لذا توصیه می‌شود کاهش دوز دارو و مانیتور کردن مرتب بیمار در نظر گرفته شود.
• با توجه به افزایش کلیرانس تئوفیلین در بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید، مصرف دارو در این افراد با احتیاط صورت گیرد.
• با توجه به پتانسیل تشدید زخم معده توسط تئوفیلین، توصیه می‌شود در بیماران با سابقه زخم های گوارشی با احتیاط مصرف شود.
• مصرف تئوفیلین در افراد با سابقه تشنج باید با احتیاط صورت گیرد.
• در صورت مصرف هرگونه دارو پیش از شروع الگزیر تئوکال- جی، به پزشک یا دکتر داروساز اطلاع دهید.

مصرف در بارداری و شیردهی:

• مصرف تئوفیلین در سه ماهه سوم بارداری توصیه نمی‌شود. مصرف این دارو در ماه های ابتدایی بارداری تنها تحت تشخیص و تجویز پزشک متخصص امکان پذیر می‌باشد.
• تئوفیلین در شیر مادر ترشح می‌شود. مصرف این دارو در دوران شیردهی توصیه نمی‌شود مگر به تجویز پزشک متخصص. در صورت نیاز به مصرف دارو در دوران شیردهی، توصیه می‌شود درست قبل از مصرف دوز دارو شیردهی به نوزاد انجام شود.

عوارض جانبی دارو:
هر دارو به موازات اثرات درمانی ممکن است منجر به بروز برخی عوارض ناخواسته شود، اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود اما در صورت بروز هر مشکلی به پزشک خود مراجعه نمایید.

• عوارض شایع: دل درد، اسهال، استفراغ، لرزش، سردرد، بی‌خوابی، ریفلاکس اسید معده.
• عوارض ناشایع: تشنج، هایپرگلایسمی، هایپوکالمی، هایپرکلسمی، زخم گوارشی، بیقراری، سرگیجه، تکرر ادرار
• عوارض نادر: شوک کاردیوژنیک، آریتمی، رابدومیولیز، فلوتر یا فیبریلاسیون دهلیزی، هایپراوریسمی، سنگ های کلیوی و...

در صورت مصرف اتفاقی بیش از مقدار توصیه شده، سریعاً با پزشک یا دکتر داروساز خود مشورت نمایید و در صورت لزوم به مرکز درمانی مراجعه کنید.
 
تداخلات دارویی:
اگر داروهای زیر را مصرف می‌کنید قبل از مصرف این دارو حتماً با پزشک یا دکتر داروساز مشورت نمایید:
آمی‌فامپریدین، فورموترول، آیوهگزول، متوتری‌مپرازین، سمپاتومیمتیک ها، آلوپورینول، متی مازول، آتوموکستین، بوپروپیون، ترکیبات حاوی کانابینوئید، دی‌سولفیرام، فبوکسوستات، فلوکونازل، گوانتیدین، ایزونیازید، لینزولید، ماکرولید ها از جمله اریترومایسین، متوترکسات، پنتوکسی‌فیلین، کینین، کینولون ها از جمله سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین، وراپامیل، زفیرلوکاست، آدنوزین، بنزودیازپین ها، کاربامازپین، فنی‌توئین، لیتیم، آدالی‌مومب، باربیتورات ها از جمله فنوباربیتال، بتابلاکرها از جمله پروپرانولول، ریتوناویر، آسیکلوویر، سایمتیدین، ضد بارداری‌های خوراکی، دیلتیازم، فلووکسامین، اینترفرون آلفا، کتامین، مگزیلتین، پروپافنون، ریفامپین، ریفامایسین، تیابندازول، تیکلوپیدین و...
 
فارماكوديناميک دارو (مکانیسم اثر):
تئوفیلین دو مکانیسم عملکرد مجزا دارد:

• با مهار دو ایزوآنزیم فسفودی‌استراز (PDE III و تا حد کمتریPDE IV)، سبب ریلکس شدن عضلات صاف می‌شود، علاوه بر این باعث سرکوب پاسخ راه های هوایی به محرک ها می‌گردد.
• تئوفیلین با افزایش جذب کلسیم از طریق کانال‌های وابسته به آدنوزین، سبب افزایش نیروی انقباضی عضلات دیافراگم می‌شود.

• گایافنزین: با تحریک مخاط گوارشی و تحریک ترشحات دستگاه تنفسی، به عنوان یک اکسپکتورانت و خلط آور سبب افزایش حجم مایعات تنفسی و کاهش ویسکوزیته مخاطی می‌شود.

 
عملکرد فارماکوکینتیک دارو:
گایافنزین جذب مناسبی داشته و از طریق ادرار دفع می شود.
تئوفیلین جذب خوراکی سریع و کاملی دارد. پروتئین بایندیگ دارو حدود ۴۰ درصد می‌باشدکه در مواردی از جمله: نوزادان، سالمندان، سه ماهه سوم بارداری، سیروز کبدی و اسیدمی، کاهش می‌یابد. دارو به دنبال مصرف خوراکی بعد از حدود ۱ الی ۲ ساعت به حداکثر غلظت پلاسمایی خود می‌رسد. تئوفیلین متابولیسم کبدی داشته و سرانجام از طریق ترشح در ادرار از بدن دفع می‌شود. نیمه عمر حذف دارو ارتباط گسترده ای با سن، عملکرد کبدی، عملکرد قلبی، سابقه بیماری های ریوی و استفاده از سیگار دارد.
کلیرانس دارو در شرایط ذیل افزایش می‌یابد:
پرکاری تیروئید، سیستیک فیبروزیس، سیگار کشیدن.
کلیرانس دارو در شرایط ذیل کاهش می‌یابد:
نوزادان نارس، نوزادان زیر ۳ ماه با کاهش عملکرد کلیوی، کودکان زیر ۱ سال، افراد بالای ۶۰ سال، ادم حاد ریوی، تب، نارسایی قلبی، نارسایی کبدی، سیروز، هپاتیت حاد، کم‌کاری‌ تیروئید، بیماران در حال ترک سیگار، سپسیس، شوک، سه ماهه سوم بارداری.
 
شرايط نگهدارى دارو:

• دارو را دور از دسترس اطفال نگهدارى نماييد.
• از مصرف داروهاى تاريخ گذشته خوددارى كنيد.
• دارو را در دماى محيط )زير٣٠ درجه سانتي­گراد) و به دور از نور و رطوبت نگهدارى كنيد.