مقدار صحیح مصرف دارو:

• بسته به نوع پاسخ شما به درمان، پزشك ممكن است دوز بالاتر يا پايين­ترى را تجويز كند.
• از مصرف مقادير بيشتر از دستور پزشك خوددارى كنيد.
• مقدار مصرف دارو را پزشک تعیین می کند، ولی مقدار مصرف معمول این دارو به شرح زیر است:
• مصرف در بزرگسالان: ابتدا به صورت تزریق بولوس وریدیmg/kg   ۰.۵-۰.۴ می‌باشد. سپس ۲۰ تا ۴۵ دقیقه بعد از دوز اولیه mg/kg   ۰.۱-۰.۰۸ برای حفظ بلوک عصبی عضلانی تزریق می‌گردد. تکرار دوز در فواصل ۱۵ تا ۲۵ دقیقه بسته به پاسخ و نیاز بیمار می‌تواند صورت گیرد.

در بیماران قلبی عروقی و بیماران با ریسک آزادسازی هیستامین مانند افراد مبتلا به آسم، دوز ابتدایی تزریق وریدی دارو mg/kg   ۰.۴-۰.۳ می‌باشد، که توصیه می‌شود تزریق دارو به صورت آهسته انجام گیرد.
دوز نگه دارنده جهت ادامه ریلکس بودن عضلات حین جراجی: به شکل انفوزیون بوده و با دوز معمول 12/ . تا 9/0. میلی گرم بر کیلوگرم در ساعت تحت نظر پزشک متخصص ادامه می یابد.

• مصرف در کودکان:  

کودکان زیر ۱ ماه: به علت مشخص نبودن ایمنی و اثربخشی آتراکوریوم در کودکان زیر ۱ ماه، مصرف دارو در این گروه توصیه نمی‌شود.
کودکان ۱ ماه تا ۲ سال: دوز شروع دارو mg/kg   ۰.۴-۰.۳ می‌باشد، نیاز به تکرار دوز نگهدارنده در این گروه ممکن است بیشتر از بزرگسالان باشد.
کودکان بالای ۲ سال: مشابه مقدار مصرف در بزرگسالان.

• مصرف در سالمندان: دوز مصرفی دارو مشابه بزرگسالان می‌باشد، به علت متغیر بودن کارایی و مدت اثر دارو در سالمندان، توصیه می‌شود در این گروه، با احتیاط مصرف شود.
• مصرف دارو در نارسایی کلیوی: نیاز به تنظیم دوز ندارد.
• مصرف دارو در نارسایی کبدی: نیاز به تنظیم دوز ندارد.

نحوه صحیح مصرف دارو:

• روش مصرف آتراکوریوم فقط به صورت تزریق وریدی و یا انفوزیون وریدی می‌باشد.
• از تزریق داخل عضلانی دارو جدا خودداری شود. (تزریق عضلانی دارو سبب تحریک بافت می‌شود)
• برای رقیق سازی دارو می‌توان از سرم نرمال سالین و یا دکستروز ۵٪ استفاده کرد.
• محلول آماده شده جهت انفوزیون وریدی ظرف 24 ساعت مصرف گردد.
• از سرم رینگر لاکتات نباید جهت رقیق سازی این دارو استفاده شود.
• آتراکوریوم در PH قلیایی ناپایدار است و از این رو نباید در یک سرنگ و یا یک مسیر تزریق، همراه با باربیتورات ها، تیوپنتال، دیازپام، پروپوفول و سایر ترکیبات قلیایی مورد استفاده قرار گیرد.
• هنگامی که یک ورید کوچک به عنوان محل تزریق انتخاب می‌شود، بهتر است آتراکوریوم موجود در ورید را پس از تزریق با نرمال سالین شستشو داد.
• زمانی که از یک سوزن و یا آنژیوکت، سایر دارو های بیهوش کننده نیز تزریق می‌شوند، این مسئله حایز اهمیت است که پس از مصرف هر دارو، از مقادیر کافی سرم نرمال سالین جهت شستشو استفاده شود.

 
منع مصرف دارو:

• حساسیت به آتراکوریوم بزیلات و یا بنزن سولفونیک اسید.

 
 
 
 
هشدارها/احتیاطات:

• در بیماران قلبی عروقی و بیماران با سابقه واکنش‌های آنافیلاکتیک و یا آسم، مصرف دارو با احتیاط صورت گیرد.
• در بیماران با سابقه بیماری‌های قلبی عروقی با علائم بالینی و در مورد بیمارانی که سابقه ای مبنی بر افزایش حساسیت به آثار هیستامین دارند، دوز اولیه آتراکوریوم را کاهش داده و تزریق دارو آهسته انجام شود. تزریق سریع داخل وریدی و یا مقادیر زیاد دارو ممکن است باعث آزادشدن ناگهانی هیستامین و به دنبال آن واکنش های حساسیتی شود.
• در بیماران دچار سوختگی(بیش از ۲۰ درصد از سطح بدن)، مقاومت به آتراکوریوم ممکن است دیده شود، این بیماران بسته به زمان سوختگی و درصد سوختگی ممکن است به مقادیر بیشتری از دارو نیاز داشته باشند. این مقاومت ممکن است تا چندین ماه پس از بهبودی زخم ها وجود داشته باشد.
• در بیمارانی که بی‌تحرک هستند درجاتی از مقاومت به دارو ممکن است دیده شود.
• مقاومت به دارو در درمان های طولانی مدت افزایش می‌یابد.
• شرایطی از جمله: آلکالوز تنفسی، هایپرکلسمی، نوروپاتی محیطی، تروما، قطع عصبی و وجود ضایعات دمیلینه ممکن است سبب آنتاگونیزه شدن و کاهش اثر دارو شوند.
• شرایطی از جمله: هایپوکلسمی شدید، هایپوکالمی شدید، هایپرمنیزیمی، بیماری های عصبی عضلانی، اسیدوز متابولیک، اسیدوز تنفسی، سندرم Eaton-Lambert و میاستنی‌گراویس ممکن است اثرات مهارکنندگی عصبی عضلانی دارو را تقویت کنند.
• هایپوترمی و کاهش دمای بدن می‌تواند سبب افزایش طول اثر دارو شود.
• آتراکوریوم تاثیری بر هوشیاری و یا تسکین درد ندارد، لذا کنترل درد و سداسیون بیمار پیش از استفاده اهمیت دارد.
• آتراکوریوم عضلات تنفسی را مانند سایر عضلات اسکلتی فلج می‌کند اما هیچ تاثیری بر هوشیاری ندارد. آتراکوریوم را تنها باید با بیهوشی عمومی کافی و تحت نظارت دقیق یک متخصص بیهوشی و در حضور تجهیزات کافی برای لوله گذاری داخل نای و یا تنفس مکانیکی به‌کاربرد.

 
 
 
 
مصرف در بارداری و شیردهی:

• مصرف دارو در زمان بارداری تنها به تشخیص و تجویز پزشک متخصص قابل استفاده است.
• از ترشح آتراکوریوم در شیر مادر اطلاعاتی در دست نیست لذا مصرف آن در دوران شیردهی تحت نظر  پزشک متخصص قابل استفاده است.

عوارض جانبی دارو:
هر دارو به موازات اثرات درمانی ممکن است منجر به بروز برخی عوارض ناخواسته شود، اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود اما در صورت بروز هر مشکلی به پزشک خود مراجعه نمایید.

• عوارض شایع: گرگرفتگی و قرمزی.
• عوارض ناشایع: برادی‌کاردی، تنگی نفس و برونکواسپاسم، واکنش های حساسیتی، خارش، کهیر، خس‌خس سینه، افت فشار خون، افزایش ترشحات برونش.
• عوارض نادر: واکنش آنافیلاکتیک، تاکی کاردی، تشنج.

در صورت مصرف اتفاقی بیش از مقدار توصیه شده، سریعاً با پزشک یا دکتر داروساز خود مشورت نمایید و در صورت لزوم به مرکز درمانی مراجعه کنید.
 
تداخلات دارویی:
اگر داروهای زیر را مصرف می‌کنید قبل از مصرف این دارو حتماً با پزشک یا دکتر داروساز مشورت نمایید:
مهارکننده‌های استیل‌کولین استراز مانند ریواستیگمین، دیورتیک‌های لوپ مانند فورزماید، دیورتیک‌های تیازیدی، کاربامازپین، فنی‌تویین، گلیکوزید‌های قلبی‌ مانند دیگوکسین، کورتیکواستروئیدهای‌ سیستمیک، کینین، آمینوگلیکوزیدها از‌جمله جنتامایسین، مهارکننده‌های‌ کانال ‌کلسیمی مانند آملودیپین،‌ سیکلوسپورین،‌ کتورولاک، لیتیم، منیزیم، ماینوسایکلین، تتراسایکلین، پلی‌میکسین‌بی، پروکاینامید، کینیدین، اسپیرونولاکتون، ونکومایسین، کلیندامایسین، لینکوزاماید.
 
 
فارماكوديناميک دارو (مکانیسم اثر):
با اتصال به گیرنده های کولینرژیک، سبب بلاک انتقال عصبی در محل اتصال عصب- عضله می‌شود.
 
 
عملکرد فارماکوکینتیک دارو:
شروع اثر دارو وابسته به دوز و بعد از گذشت ۲ تا ۳ دقیقه می‌باشد. حداکثر غلظت سرمی دارو پس از ۳ تا ۵ دقیقه اتفاق می‌افتد. ریکاوری از 20 تا 35 دقیقه پس از دوز اولیه mg/kg   ۰.۵-۰.۴ ، تحت بیهوشی متعادل شروع می‌شود. دوره ریکاوری در اکثر بیماران ممکن است 60 تا 70 دقیقه به طول انجامد. این دارو نهایتا تحت متابولیسم غیر بیولوژیک مستقل از عملکرد کلیوی، کبدی و یا آنزیمی قرار می‌گیرد. کمتر از ۵٪ دارو از طریق ترشح در ادرار از بدن دفع می‌شود. دارو در نوزادان و کودکان با سرعت بالاتری نسبت به بزرگسالان از بدن دفع می‌شود.
 

 
شرايط نگهدارى دارو:

• دارو را دور از دسترس اطفال نگهدارى نماييد.
• از مصرف داروهاى تاريخ گذشته خوددارى كنيد.
• دارو را در یخچال )۲-۸ درجه سانتي­گراد) و به دور از نور و یخ زدگی نگهدارى كنيد.