مقدار صحیح مصرف دارو:
مقدار مصرف دارو را پزشک تعیین می کند، ولی مقدار مصرف معمول این دارو به شرح زیر است:
- مصرف در بزرگسالان:
- آریتمی‌های بطنی:
دوز اولیه توصیه‌شده برای آمیودارون تزریقی طی ۲۴ ساعت اول:
۱۵۰ میلی‌گرم در طی ۱۰ دقیقه اول (با سرعت 15 میلی‌گرم/ دقیقه)، سپس ۳۶۰ میلی‌گرم در طی ۶ ساعت بعدی ‌( ۱میلی‌گرم/دقیقه) و سپس ۵۴۰ میلی‌گرم در طی ۱۸ ساعت باقی‌مانده (5/0 میلی‌گرم/ دقیقه)
توجه: دوز مورد نیاز در ۲۴ ساعت اول برای هر بیمار ممکن است، متفاوت باشد. با این وجود دوزهای بالاتر از ۲۱۰۰ میلی‌گرم به علت افزایش خطر افت فشار خون توصیه نمی‌شود.
توجه: تفاوت‌های قابل‌توجهی در افراد مختلف از نظر پاسخ به درمان با آمیودارون وجود دارد. لذا، اگرچه به یک دوز کافی برای شروع جهت کنترل آریتمی‌های تهدیدکننده حیات نیاز است، با این حال پایش دقیق وضعیت بیماران و تنظیم دوز دارو به صورت جداگانه برای هر شخص ضروری است.
طول مدت درمان:
انفوزیون نگه­دارنده 5/0 میلی‌گرم در دقیقه، در صورت نیاز تا دوز تجمعی 10 گرم ادامه یابد.
- مصرف در کودکان:
ایمنی و اثربخشی مصرف این دارو در کودکان به اثبات نرسیده است.
به علت وجود بنزیل الکل در این فرآورده، مصرف آن در نوزادان و کودکان زیر ۳ سال توصیه نمی‌شود.
- مصرف در سالمندان:
مصرف این دارو در افراد سالمند باید با احتیاط صورت گیرد. کلیرانس کراتینین این دارو در بیماران بالای 65 سال به نسبت افراد جوان کم‌تر و نیمه عمر آن بیشتر (در حدود 20 تا 47 روز) است.
- نحوه مصرف دارو در نارسایی کلیوی: نیاز به تعدیل دوز نمی‌باشد.
- نحوه مصرف دارو در نارسایی کبدی: نیاز به تعدیل دوز نمی‌باشد. 
 
نحوه صحیح مصرف دارو:
- بسته به نوع پاسخ شما به درمان، پزشك ممكن است دوز بالاتر يا پايين­ترى را تجويز كند.
- از مصرف مقادير بيشتر از دستور پزشك خوددارى كنيد.
- سرعت اولین تزریق نباید از ۳۰ میلی‌گرم در دقیقه فراتر برود.
- به منظور تزریق این دارو می‌بایست از پمپ‌ انفوزیون حجمی (ولومتریک) استفاده شود.
- غلظت­‌های بیشتر از ۳ میلی‌گرم/ میلی‌لیتر در دکستروز ۵% در آب با افزایش خطر وقوع التهاب عروق محیطی همراه است. بنابراین، توصیه می‌شود در انفوزیون‌های بیشتر از ۱ ساعت، غلظت آمیودارون از ۲ میلی‌گرم/میلی‌لیتر فراتر نرود؛ مگر آنکه از کاتتر ورید مرکزی برای این منظور استفاده شود.
- در انفوزیون‌های بیشتر از ۲ ساعت، از ظروف فاقد پلی‌وینیل‌کلرید(مثل شیشه‌ و یا پلی‌الفین) استفاده گردد. جنس ارجح برای لوله رابط پمپ انفوزیون(بدون در نظر گرفتن مدت انفوزیون)، پلی‌وینیل‌کلرید است.
- به منظور کاهش التهاب عروق محیطی، استفاده از یک فیلتر in-line توصیه می‌شود.
- با داروهای آمینوفیلین، سفازولین، آمپی سیلین سولباکتام، هپارین، سدیم بی کربنات، دیگوکسین و... ناسازگار است.
 
منع مصرف دارو:
- در صورت وجود هرگونه سابقه حساسیت به آمیودارون، ید و یا سایر اجزای فرمولاسیون، اختلال عملکرد شدید گره سینوسی که منجر به برادی‌کاردی سینوسی قابل‌توجه شود، بلوک گره دهلیزی بطنی درجه ۲ و ۳ (به استثنای بیمارانی که ضربان‌ساز قلب مصنوعی دارند)، حملات برادی‌كاردی كه منجر به سنكوپ شود(به استثنای بیمارانی که ضربان‌ساز قلب مصنوعی دارند) و شوک کاردیوژنیک، از مصرف این دارو خودداری شود.
 
هشدارها/ احتیاطات:
- این دارو در بیماران مبتلا به آریتمی‌های تهدیدکننده حیات که سایر داروها موثر واقع نشوند، جایگاه دارد. شروع آمیودارون صرفا‌ً می‌بایست در بیمارستان صورت پذیرد.
- این دارو ‌می‌تواند باعث سمیت ریوی شود. انجام آزمايش‌ رادیوگرافی قفسه سینه و عملکرد ریه در بدو مصرف و هر ۳ الی ۶ ماه یک­ بار توصیه می‌شود.
- این دارو می‌تواند منجر به سمیت شدید کبدی شود. به منظور جلو‌گیری از بروز سمیت کبدی، در بدو مصرف و به صورت دوره‌ای در حین مصرف دارو، سطح آنزیم‌های کبدی می‌بایست بررسی شوند.
در صورت افزایش آنزیم‌های کبدی بیش از ۳ برابر حالت نرمال، دوز دارو کاهش و یا مصرف دارو متوقف شود. و در صورت مشاهده علائم بالینی آسیب کبدی، مصرف دارو متوقف گردد.
- این دارو می‌تواند باعث عوارض پوستی کشنده (مثل سندرم استیون جانسون و نکروز سمی اپی‌درمال) شود. در صورت مشاهده علایم (راش‌های پوستی پیش‌رونده اغلب همراه با تاول و یا ضایعات مخاطی)، مصرف دارو فوراً متوقف شود.
- در افراد مبتلا به بیماری‌های تیروئیدی با احتیاط مصرف شود. عملکرد تیروئید بیماران در بدو مصرف و به صورت دوره‌ای در حین مصرف دارو، باید بررسی گردد.
- معاینه منظم چشم در طول مدت مصرف دارو توصیه می‌شود. این دارو می‌تواند منجر به نوروپاتی و التهاب عصب چشمی و متعاقباً اختلال در بینایی شود.
- به علت احتمال بروز حساسیت پوست به نور، از قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید پرهیز شود.
- قبل از شروع درمان و در حین درمان با آمیودارون وضعیت الکترولیت بیمار باید پایش شود.
- مصرف این دارو در بیماران مبتلا به سندرم ولف-پارکینسون-وایت توصیه نمی‌شود.
 
مصرف در بارداری و شیردهی:
بارداری: این دارو از نظر مصرف در بارداری در گروه D قرار دارد. در برخی مطالعات حیوانی عوارض نامطلوب بر روی جنین مشاهده شده است. آمیودارون از جفت عبور می‌کند و می‌تواند منجر به نقایص مادرزادی (گواتر، کم‌کاری و پرکاری تیروئید، اختلالات عصبی و عقب‌ماندگی رشد نوزاد) شود. مصرف آمیودارون در دوران بارداری مگر در شرایط تهدیدکننده حیات که سایر داروها موثر واقع نشوند، توصیه نمی‌شود.
شیردهی: آمیودارون و متابولیت‌های فعال آن در شیر مادر ترشح می‌شوند و می‌توانند منجر به سمیت در نوزاد شوند. لذا در دوره مصرف دارو و تا چند روز پس از قطع آن، شیردهی باید قطع گردد.
 
عوارض جانبی دارو:
هر دارو به موازات اثرات درمانی ممکن است منجر به بروز برخی عوارض ناخواسته شود، اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود اما در صورت بروز هر مشکلی به پزشک خود مراجعه نمایید.
- عوارض بسیار شایع: افت فشار خون و کراتوپاتی اپیتلیال
- عوارض شایع: برادی‌کاردی (کاهش ضربان قلب)، برادی‌کاردی سینوسی، بلوک گره AV، آریتمی تورسو دو پوئن، نارسایی قلبی، اختلال عملکردی گره سینوسی، تاکی‌کاردی بطنی، فیبریلاسیون دهلیزی، فیبریلاسیون بطنی، شوک کاردیوژنیک، طولانی شدن فاصله QT، حساسیت پوست به نور، سندرم استیون جانسون، کم‌کاری تیروئید، پرکاری تیروئید، اسهال، تهوع، استفراغ، ترومبوسیتوپنی، افزایش آنزیم‌های کبدی و بیلی روبین، التهاب عصب بینایی، نارسایی کلیه، ادم ریوی، فیبروز ریوی، سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS) و تب
- عوارض با فراوانی نامشخص:
آسیستول، نوروپاتی محیطی، سندرم خشکی چشم، فوتوفوبی(نورهراسی) و پنومونی
در صورت مصرف اتفاقی بیش از مقدار توصیه شده، سریعاً با پزشک یا دکتر داروساز خود مشورت نمایید و در صورت لزوم به مرکز درمانی مراجعه کنید.
 
تداخلات دارویی:
اگر داروهای زیر را مصرف می‌کنید قبل از مصرف این دارو حتماً با پزشک یا دکتر داروساز مشورت نمایید:
- داروهای ضدآریتمی کلاس AI و داروهای ضدآریتمی کلاس Ш   
- داروهای افزایش‌دهنده فاصله QT: جمی‌فلوکساسین، لووفلوکساسین، موکسی‌فلوکساسین، کلاریترومایسین، آزیترومایسین (سیستمیک)، اریترومایسین (سیستمیک)، دومپریدون، اندانسترون، سیتالوپرام، اس‌سیتالوپرام، فلوپنتیکسول، پیموزاید، کوئتیاپین، الانزاپین، تیوریدازین، کلوزاپین، دوکسپین، هالوپریدول، ریسپریدون، کلروکین، وری‌کونازول، پروپافنون، متادون، فلکائینید و فینگولیمود
- و داروهای دیگر از جمله گلیکوزیدهای قلبی(دیگوکسین)، وین‌کریستین (لیپوزومال)، توپوتکان، دوکسوروبیسین، وارفارین، سیمواستاتین، لوواستاتین، لوراتادین، دابی‌گاتران، سیکلوسپورین(سیستمیک)، کلشی‌سین، میفپریستون، میتوتان، ریفامپین، داروهای متصل‌شونده به اسیدهای صفراوی (رزین‌ها)، ریتوناویر، لوپیناویر
- آب گریپ‌فروت
 
فارماكوديناميک دارو (مکانیسم اثر):
- آمیودارون جزو داروهای کلاس Ш  درمان آریتمی است و باعث طولانی‌تر شدن فاز ۳ پتانسیل عمل می‌شود. این دارو اثرات بتابلاکری، آلفابلاکری، مهار کنندگی کانال کلسیم نیز دارد.
 
عملکرد فارماکوکینتیک دارو:
- شروع اثر ضدآریتمی پس از تزریق وریدی از چند ساعت تا چند روز متغیر است. پروتئین بایندینگ آمیودارون بیش از 96% است. نیمه‌عمر نهایی آمیودارون به دنبال تک دوز تزریقی 9 تا 36 روز و نیمه‌عمر متابولیت آن 9 تا 30 روز می‌باشد. این دارو توسط کبد متابولیزه و از طریق مدفوع دفع می‌شود.
 
شرايط نگه­دارى دارو:
- دارو را دور از دسترس کودکان نگه­داری نمایید.
- دارو را در دمای ۲۰ الی ۲۵ درجه سانتی‌گراد، دور از نور و گرما نگه­داری و از یخ‌زدگی محافظت کنید.
- این دارو برای یک­بار مصرف است، باقی­مانده را پس از مصرف دور بریزید.
- از مصرف داروهای تاریخ گذشته خودداری کنید.