مقدار صحیح مصرف دارو:

• بسته به نوع پاسخ شما به درمان، پزشك ممكن است دوز بالاتر يا پايين­ترى را تجويز كند.
• از مصرف مقادير بيشتر از دستور پزشك خوددارى كنيد.
• مقدار مصرف دارو را پزشک تعیین می کند، ولی مقدار مصرف معمول این دارو به شرح زیر است:
• مصرف در بزرگسالان:

دوز تزریق وریدی (بولوس): mg/kg   ۰.۲-۰.۱۵ شرایط مناسبی را برای انتوباسیون نای ۲ دقیقه پس از تزریق و به دنبال القاء بیهوشی با پروپوفول ایجاد می‌کند. (حداکثر دوز mg/kg   ۰.۴ می‌باشد).
در بیماران با بیماری های عصبی عضلانی از جمله میاستنی گراویس حداکثر دوز بولوس اولیه mg/kg   ۰.۰۲ در نظر گرفته شود.
دوز نگهدارنده: دوز mg/kg   ۰.۰۳ از دارو سبب افزایش زمان انسداد عصبی عضلانی در طول بیهوشی می‌شود.
دوز انفوزیون وریدی: دوز نگهدارنده دارو می‌تواند از طریق انفوزیون وریدی تجویزگردد. دوز اولیه توصیه شده برای انفوزیون وریدی: 3 mcg/kg/min (0.18 mg/kg/hour) می‌باشد. پس از تجویز این مقدار از دوز اولیه، دوز 1-2 mcg/kg/min (0.06-0.12 mg/kg/hour) برای نگهداری اثرات دارو در اکثر بیماران کفایت می‌کند.
کاهش ۴۰ درصد سرعت انفوزیون دارو هنگامی که سیس آتراکوریوم در کنار بیهوشی با ایزوفلوران یا انفلوران مصرف می‌گردد ممکن است نیاز باشد.

• مصرف در کودکان:  

دوز شروع دارو به صورت تزریق وریدی mg/kg   ۰.۱۵ می‌باشد که باید در طول ۵-۱۰ ثانیه تزریق شود. دوز نگهدارنده انفوزیون وریدی دارو به صورت: 1-4 mcg/kg/min (0.06-0.24 mg/kg/hour) می‌باشد.

• مصرف در سالمندان: دوز مصرفی دارو مشابه بزرگسالان می‌باشد، به علت متغیر بودن کارایی و مدت اثر دارو در سالمندان، توصیه می‌شود در این گروه، با احتیاط مصرف شود.
• مصرف دارو در نارسایی کلیوی: نیاز به تنظیم دوز ندارد. شروع اثر دارو در این افراد ممکن است آهسته تر باشد.
• مصرف دارو در نارسایی کبدی: نیاز به تنظیم دوز ندارد.

نحوه صحیح مصرف دارو:

• روش مصرف سیس-آتراکوریوم فقط به صورت تزریق وریدی به شکل بولوس ظرف 5 تا10 ثانیه و یا انفوزیون آهسته وریدی می‌باشد.
• از تزریق داخل عضلانی دارو جدا خودداری شود. (تزریق عضلانی دارو سبب تحریک بافت می‌شود)
• برای رقیق سازی دارو می‌توان از سرم نرمال سالین و یا دکستروز ۵٪ استفاده کرد.
• از سرم رینگر لاکتات نباید جهت رقیق سازی این دارو استفاده شود.
• سیس آتراکوریوم در PH قلیایی ناپایدار است و از این رو نباید در یک سرنگ و یا یک مسیر تزریق، همراه با باربیتورات ها، پروپوفول، کتورولاک و سایر ترکیبات قلیایی مورد استفاده قرار گیرد.
• هنگامی که یک ورید کوچک به عنوان محل تزریق انتخاب می‌شود، بهتر است سیس آتراکوریوم موجود در ورید را پس از تزریق با نرمال سالین شستشو داد.
• زمانی که از یک سوزن و یا آنژیوکت، سایر دارو های بیهوش کننده نیز تزریق می‌شوند، این مسئله حایز اهمیت است که پس از مصرف هر دارو، از مقادیر کافی سرم نرمال سالین جهت شستشو استفاده شود.

 
 
منع مصرف دارو:

• حساسیت به سیس-آتراکوریوم و یا بنزن سولفونیک اسید.

هشدارها/احتیاطات:

• در بیماران قلبی عروقی و بیماران با سابقه واکنش‌های آنافیلاکسی و یا آسم، مصرف دارو با احتیاط صورت گیرد.
• احتمال ایجاد برادی‌کاردی به دنبال مصرف سیس-آتراکوریوم بیشتر از سایر داروهای مسدود کننده عصبی عضلانی می‌باشد زیرا این دارو هیچ اثر بالینی قابل توجهی بر ضربان قلب برای مقابله با برادی‌کاردی ایجاد شده توسط بسیاری از دارو های بیهوشی ندارد.
• در بیماران دچار سوختگی(بیش از ۲۰ درصد از سطح بدن)، مقاومت به سیس-آتراکوریوم ممکن است دیده شود، این بیماران بسته به زمان سوختگی و درصد سوختگی ممکن است به مقادیر بیشتری از دارو نیاز داشته باشند. این مقاومت ممکن است تا چندین ماه پس از بهبودی زخم ها وجود داشته باشد.
• در بیماران مبتلا به بیماری های عصبی عضلانی از جمله میاستنی گراویس و همچنین بیماران مبتلا به سرطان، توصیه می‌شود حداکثر دوز تزریق وریدی اولیه (بولوس) کمتر از حالت عادی در نظر گرفته شود.
• در بیمارانی که بی‌تحرک هستند درجاتی از مقاومت به دارو ممکن است دیده شود.
• مقاومت به دارو در درمان های طولانی مدت افزایش می‌یابد.
• شرایطی از جمله: آلکالوز تنفسی، هایپرکلسمی، نوروپاتی محیطی، تروما، قطع عصبی و وجود ضایعات دمیلینه ممکن است سبب آنتاگونیزه شدن و کاهش اثر دارو شوند.
• شرایطی از جمله: هایپوکلسمی شدید، هایپوکالمی شدید، هایپرمنیزیمی، بیماری های عصبی عضلانی، اسیدوز متابولیک، اسیدوز تنفسی، سندرم Eaton-Lambert و میاستنی‌گراویس ممکن است اثرات مهارکنندگی عصبی عضلانی دارو را تقویت کنند.
• هایپوترمی و کاهش دمای بدن می‌تواند سبب افزایش طول اثر دارو شود.
• سیس-آتراکوریوم تاثیری بر هوشیاری و یا تسکین درد ندارد، با توجه به عدم تاثیر سیس-آتراکوریوم بر هوشیاری، این دارو تنها باید با بیهوشی عمومی کافی و تحت نظارت دقیق یک متخصص بیهوشی و در حضور تجهیزات کافی، برای لوله گذاری داخل نای و یا تهویه مکانیکی به‌کاربرده شود.

مصرف در بارداری و شیردهی:

•  به علت در دست نبودن مطالعات کافی، مصرف دارو در زمان بارداری صرفا به تشخیص و تجویز پزشک متخصص بلامانع است.
• از ترشح سیس-آتراکوریوم در شیر مادر اطلاعاتی در دست نیست لذا مصرف آن در دوران شیردهی صرفا در شرایط خاص و به تجویز پزشک متخصص می‌تواند در نظر گرفته شود.

عوارض جانبی دارو:
هر دارو به موازات اثرات درمانی ممکن است منجر به بروز برخی عوارض ناخواسته شود، اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود اما در صورت بروز هر مشکلی به پزشک خود مراجعه نمایید.

• عوارض شایع: گرگرفتگی و قرمزی.
• عوارض ناشایع: برادی‌کاردی، برونکواسپاسم، واکنش های حساسیتی، میوپاتی، خارش و راش پوستی، افت فشار خون.
• عوارض نادر: واکنش های آنافیلاکسی.

در صورت مصرف اتفاقی بیش از مقدار توصیه شده، سریعاً با پزشک یا دکتر داروساز خود مشورت نمایید و در صورت لزوم به مرکز درمانی مراجعه کنید.
 
 
 
 
 
 
 
تداخلات دارویی:
اگر داروهای زیر را مصرف می‌کنید قبل از مصرف این دارو حتماً با پزشک یا دکتر داروساز مشورت نمایید:
مهارکننده‌های استیل‌کولین استراز مانند ریواستیگمین، دیورتیک‌های لوپ مانند فورزماید، دیورتیک‌های تیازیدی، کاربامازپین، فنی‌تویین، گلیکوزید‌های قلبی‌ مانند دیگوکسین، کورتیکواستروئیدهای‌ سیستمیک، کینین، آمینوگلیکوزیدها از‌جمله جنتامایسین، مهارکننده‌های‌ کانال ‌کلسیمی مانند آملودیپین،‌ سیکلوسپورین،‌ کتورولاک، لیتیم، منیزیم، ماینوسایکلین، تتراسایکلین، پلی‌میکسین‌بی، پروکاینامید، کینیدین، اسپیرونولاکتون، ونکومایسین، کلیندامایسین، لینکوزاماید.
 
 
فارماكوديناميک دارو (مکانیسم اثر):
با اتصال به گیرنده های کولینرژیک، سبب بلاک انتقال عصبی در محل اتصال عصب- عضله می‌شود.
 
عملکرد فارماکوکینتیک دارو:
شروع اثر دارو وابسته به دوز و بعد از گذشت ۲ تا ۳ دقیقه می‌باشد. حداکثر غلظت سرمی دارو پس از ۳ تا ۵ دقیقه اتفاق می‌افتد. طول مدت اثر دارو بعد از تک دوز mg/kg  ۰.۱ حدود ۳۵ تا ۴۵ دقیقه می‌باشد و ریکاوری از 20 تا 35 دقیقه پس از دوز اولیه، تحت بیهوشی متعادل شروع می‌شود. دوره ریکاوری در اکثر بیماران ممکن است ۲۵ تا ۹۵ دقیقه به طول انجامد. این دارو نهایتا تحت متابولیسم و تخریب غیر آنزیمی در جریان خون قرار گرفته و از طریق ترشح در ادرار و مدفوع از بدن دفع می‌شود. دارو در نوزادان و کودکان با سرعت بالاتری نسبت به بزرگسالان از بدن دفع می‌شود.
 
 
 
 
 
شرايط نگهدارى دارو:

• دارو را دور از دسترس اطفال نگهدارى نماييد.
• از مصرف داروهاى تاريخ گذشته خوددارى كنيد.
• دارو را در یخچال )۲-۸ درجه سانتي­گراد) و به دور از نور و یخ زدگی نگهدارى كنيد.