مقدار صحیح مصرف دارو:
مقدار مصرف دارو را پزشک تعیین می کند، ولی مقدار مصرف معمول این دارو به شرح زیر است:
بزرگسالان:
• نارسایی احتقانی قلب:
دوز شروع: ۱۲۵/۳ میلی‌گرم دو بار در روز
حداکثر میزان مجاز:
- افراد با وزن کمتر از ۸۵ کیلوگرم:
۲۵ میلی‌گرم دو بار در روز
- افراد با وزن بیشتر از ۸۵ کیلوگرم:
۵۰ میلی‌گرم دو بار در روز
نحوه تنظیم دوز: افزایش دوز مصرفی هر ۲ هفته، با توجه به تحمل و پاسخگویی بیمار به درمان صورت گیرد.
 
 
• پرفشاری خون:
دوز شروع: 25/6 میلی‌گرم دو بار در روز
حداکثر میزان مجاز: ۲۵ میلی‌گرم دو بار در روز
نحوه تنظیم دوز: افزایش دوز مصرفی هر ۱ الی ۲ هفته، با توجه به تحمل و پاسخگویی بیمار به درمان صورت گیرد.
 
• اختلال عملکردی بطن چپ متعاقب سکته قلبی:
دوز شروع: 125/3 تا 25/6 میلی‌گرم دو بار در روز
حداکثر میزان مجاز: ۵۰ میلی‌گرم دو بار در روز
نحوه تنظیم دوز: افزایش دوز مصرفی هر ۳ الی ۱۰ روز، با توجه به تحمل و پاسخگویی بیمار به درمان صورت گیرد.
نحوه صحیح مصرف دارو:
• به منظور کاهش احتمال بروز افت فشار خون وضعیتی، دارو را همراه غذا مصرف نمایید.
. از قطع ناگهانی دارو پرهیز شود.
منع مصرف دارو:
در صورت وجود سابقه حساسیت جدی به کارودیلول یا سایر اجزای فرمولاسیون، ابتلا به نارسایی قلبی جبران‌نشده که نیاز به دریافت داروی اینوتروپ وریدی باشد، آسم  کنترل نشده و یا سایر بیماری‌های همراه با برونکواسپاسم، بلوک گره AV درجه ۲ و ۳، سندرم سینوس بیمار، شوک کاردیوژنیک، برادی‌کاردی شدید (به استثنای بیمارانی که ضربا‌ن‌ساز قلب مصنوعی دارند) و نارسایی شدید کبدی از مصرف این دارو خودداری شود.
هشدارها / احتیاطات:
• از قطع مصرف ناگهانی دارو بدون نظر پزشک خودداری نمایید. قطع تدریجی کارودیلول تحت نظر پزشک خطر علائم ناشی از سندرم قطع دارو را کاهش می‌دهد.
• به منظور کاهش خطر افت فشار خون و یا سنکوپ در ۳۰ روز اول درمان توصیه می‌شود؛ (۱) درمان با دوز‌های کمتر آغاز و به صورت تدریجی افزایش یابد، (۲) دارو همراه غذا مصرف شود و (۳) از رانندگی و انجام سایر امور پرخطر پرهیز شود .
• در صورت كاهش ضربان قلب به کمتر از ۵۵ ضربان در دقیقه دوز مصرفی می‌بایست تعدیل یابد.
• در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، احتمال تشدید بیماری و یا احتباس مایعات به دنبال افزایش دوز مصرفی دارو وجود دارد. در این مواقع کاهش دوز و یا قطع موقتی مصرف دارو ضروری است. ممکن است به تعدیل دوز سایر داروهای مصرفی (داروهای مدر و یا مهاركننده ACE) نیز نیاز باشد.
• مصرف این دارو در بیماران مشکوک به آنژین پرینزمتال (وازواسپاستیک) باید با احتیاط زیاد صورت گیرد.
• مصرف این دارو در افراد مبتلا به بیماری‌های همراه با برونکواسپاسم توصیه نمی‌شود. در صورت لزوم به مصرف دارو، بیمار می‌بایست به دقت پایش شود.
• مصرف این دارو در بیماران دیابتی می‌تواند منجر به افت قند خون و یا مخفی کردن علائم آن شود. از طرف دیگر، مصرف کارودیلول در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و دیابت ممکن است باعث افزایش قند خون شود، لذا تعدیل دوز داروهای کاهنده قند خون درصورت نیاز می‌بایست صورت پذیرد.
• مصرف این دارو در بیماران مبتلا به بیماری عروق محیطی باید با احتیاط صورت گیرد. بیمار می‌بایست همواره از لحاظ پیشرفت انسداد شریانی پایش شود.
• در مصارف طولانی‌مدت، معمولا‌ً نيازی به قطع مصرف دارو قبل از عمل جراحی نمی ‌باشد.
• مصرف این دارو در بیماران مبتلا به پر‌کاری تیروئید می‌تواند منجر به مخفی شدن علائم شود. قطع مصرف ناگهانی این دارو ممکن است باعث تشدید علائم پرکاری تیروئید و یا طوفان تیروئیدی شود.
• مصرف این دارو در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس باید با احتیاط صورت گیرد.
• مصرف داروهای بتابلاکر می‌تواند منجر به ایجاد و یا بدتر شدن ضایعات پسوریازیسی شود. در بیماران مبتلا به پسوریازیس با احتیاط مصرف شود.
• مصرف این دارو در بیماران مبتلا به درجات خفیف تا متوسط نارسایی کبدی باید با احتیاط صورت گیرد. از مصرف دارو در موارد نارسایی شدید کبدی خودداری شود.
مصرف در بارداری و شیردهی:
این دارو از نظر مصرف در بارداری در گروه C قرار دارد. لذا زمانی که شروع دارو برای بیمار سودمند باشد صرفا تحت نظر پزشک مصرف گردد.
در مورد ترشح کارودیلول در شیر مادر اطلاعات دقیقی موجود نمی‌باشد. تصمیم‌گیری در خصوص قطع مصرف دارو و یا شیردهی بر عهده پزشک متخصص است.
عوارض جانبی دارو:
هر دارو به موازات اثرات درمانی ممکن است منجر به بروز برخی عوارض ناخواسته شود، اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود اما در صورت بروز هر مشکلی به پزشک خود مراجعه نمایید.
عوارض بسیار شایع ( شیوع بیشتر از از یک در ده نفر):
سیستم قلبی عروقی: افت فشار خون و افت فشار خون وضعیتی
سیستم اعصاب مرکزی: گیجی و خستگی
دستگاه غدد درون‌ریز: افزایش وزن و هیپرگلیسمی (افزایش قند خون)
دستگاه گوارش: اسهال
دستگاه عضلانی اسکلتی: ضعف بدنی
عوارض شایع ( شیوع کمتر از یک در ده نفر):
سیستم قلبی عروقی: برادی‌کاردی (کاهش ضربان قلب)، سنکوپ، ادم محیطی، آنژین قلبی و یا بدتر شدن آن، بلوک گره دهلیزی- بطنی، حوادث عروقی مغز، افزایش فشار خون، تپش قلب، بیماری عروق محیطی، ایسکمی محیطی و تاکی‌کاردی (افزایش ضربان قلب)
سیستم اعصاب مرکزی: سردرد، افسردگی و یا بدتر شدن آن، خواب‌ آلودگی، هیپوستزی، هیپوتونی (کاهش تنوس ماهیچه اسکلتی)، بی‌حالی، ورتیگو (سرگیجه)، پاراستزی (سوزن سوزن شدن اندام‌ها)، بی‌خوابی، اختلال در قدرت تفکر، نوسانات خلقی، فقدان تمرکز، عصبانیت، کابوس‌های شبانه و اختلال در خواب
پوستی: تعریق بیش از حد، راش اریتماتوز و ماکولوپاپولار، خارش، حساسیت پوست به نور و ضایعات شبه پسوریازیس
دستگاه غدد درون‌ریز: افزایش ازت غیرپروتئینی، ادم، هیپرکلسترولمی (افزايش کلسترول خون)، دفع آلبومین در ادرار، دیابت، دفع گلوکز در ادرار، نقرس، هیپرکالمی (افزایش سطح پتاسیم خون)، هیپراوریسمی (افزایش اسید اوریک خون)، هیپرولمی (افزایش حجم مایعات خون)، هیپوگلیسمی (کاهش قند خون)، هیپوناترمی (کاهش سطح سدیم خون)، هیپوولمی (کاهش حجم مایعات خون)، ناتوانی جنسی، افزایش آنزیم گاما گلوتامیل ترانسفراز، کاهش وزن، کاهش میل جنسی، هیپرتری‌گلیسریدمی (افزایش تری‌گلیسرید خون) و هیپوکالمی (کاهش سطح پتاسیم خون)
دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، مدفوع خونی، التهاب لثه، درد گوارشی و خشکی دهان
دستگاه تناسلی: وجود خون در ادرار و تکرر ادراری
خونی: هیپوپروترومبینمی، پورپورا، آنمی، ترومبوسیتوپنی و لکوپنی
کبدی: افزایش آنزیم‌های کبدی و هیپربیلی‌روبینمی (افزایش بیلی‌روبین خون)
دستگاه عضلانی اسکلتی: درد مفصلی، التهاب مفاصل، گرفتگی عضله و هیپوکینزی (کاهش حرکات عضلات)
چشمی: اختلال در بینایی و تاری دید
گوشی: وزوز گوش
کلیوی: افزایش اوره خون، افزایش سرم کراتینین
تنفسی: تشدید سرفه، خس خس سینه، تنگی نفس، علائم شبه سرماخوردگی، احتقان بینی، احتقان سینوس‌های اطراف بینی، آسم و نازوفارنژیت (التهاب بینی و گلو)
سایر موارد: واکنش‌های حساسیتی و تب
عوارض ناشایع (شیوع کمتر از یک در صد نفر):
لنفوسيت‌های غیر طبیعی، ریزش مو، شوک آنافیلاکسی، آنژیوادم، آنمی آپلاستیک، فراموشی، اختلال شنوایی، برونکواسپاسم، بیماری عروق مغزی، بلوک کامل گره دهلیزی- بطنی، کاهش HDL، اریتم مولتی‌فرم، درماتیت اکسوفولیاتیو، خون‌ریزی گوارشی، پنومونی با درگیری بافت بینابینی، بیماری ایسکمی قلبی، میگرن، نورالژی (درد عصبی)، پان‌سیتوپنی( افت سلولهای خونی )، آلکالوز تنفسی، تشنج، سندرم استیون جانسون، بی‌اختیاری ادراری، پارزی (فلج نسبی).
در صورت مصرف اتفاقی بیش از مقدار توصیه شده، سریعاً با پزشک یا دکتر داروساز خود مشورت نمایید و در صورت لزوم به مرکز درمانی مراجعه کنید.
تداخلات دارویی:
درصورت استفاده از هرگونه دارو حتماً با پزشک یا دکتر داروساز مشورت كنيد.
اگر داروهای زیر را مصرف می‌کنید قبل از مصرف این دارو حتماً با پزشک یا دکتر داروساز مشورت نمایید:
. وراپامیل، دیلتیازم، آملودیپین، متوپرولول، آتنولول، بیزوپرولول، پروپرانولول، پرازوسین، ترازوسین، تامسولوسین
• مهارکننده‌های قوی آنزیم  CYP 2D6 ( مانند فلوکستین، پاروکستین و...)
• ریواستیگمین، وین کریستین، آمیفوستین، دوکسوروبیسین، بوسوتینیب
• ریتوکسیمب، توپوتکان، کلشیسین، سیکلوسپورین، اورولیموس، دابیگا تران، ریواروکسابان
• مشتقات ارگوت، فینگولیمود، تئوفیلین، دروندارون و متاکولین
فارماكوديناميک دارو (مکانیسم اثر):
کارودیلول آنتاگونیست غیر انتخابی گیرنده بتا آدرنرژیک و آلفا آدرنرژیک است و هیچ‌گونه فعاليت مقلد سمپاتيکی ذاتی ندارد. مصرف این دارو منجر به کاهش برون‌ ده قلبی و کاهش تاکی‌کاردی و همچنین باعث گشادی عروق و کاهش مقاومت عروق محیطی می‌شود.
عملکرد فارماکوکینتیک دارو:
فراهمی‌زیستی خوراکی کارودیلول 25 تا 35 درصد و شروع اثر ضد فشار خون آن ۳۰ دقیقه است. نیمه عمر این دارو در حدود ۷ الی ۱۰ ساعت و متابولیسم و دفع آن عمدتاً کبدی است.
شرایط نگهداری دارو:
دارو را دور از دسترس کودکان نگهداری نمایید.
دارو را در جای خشک و در دمای کمتر از ۳۰ درجه سانتی‌گراد، نگهداری کنید.
از مصرف داروهای تاریخ گذشته خودداری کنید.